płk dr inż., ur w 1927 roku w Grodnie.

W 1944 roku powołano go do wojska i pełnił służbę na stanowiskach: szer. 2 BSap 1944-1945, szer. 47 bbud 1945, pchor. OSSap. 1945-1948, dca plut. I zca dcy ktech. 29 bat. inż.-bud. MW 1948-1956, słuchacz WAT 1956-1962, szef sztabu 2 Bsap 1962-1967, komendant OSPiOMInż. W Ełku 1968-1971, zca knta Wydz. Inż. Ląd. I Geod. WAT 1971-1973.

Po wyzwoleniu Grodna, jesienią 1944 roku został powołany do wojska i przez rok pełnił służbę jako szeregowiec - początkowo w 2 BSap, a następnie w 47 batalionie budowlanym zorganizowanym do odbudowy Warszawy. Po ukończeniu OSIS w latach 1948-1956 służył w pododdziałach inżynieryjnych marynarki wojennej. Tam jako dowódca plutonu a następnie zastępca dowódcy kompanii technicznej brał udział w rozbudowie obiektów fortyfikacyjnych na wybrzeżu morskim. Po ukończeniu WAT przez 5 lat skutecznie kierował sztabem w 2 BSap.
Po czym wniósł szczególne zasługi w organizację Ośrodka Szkolenia Podoficerów i Operatorów Maszyn Inżynieryjnych w Ełku, jako pierwszy jego komendant. Osobiście kierował pracami budowlanymi przy remoncie i rozbudowie obiektów koszarowych oraz urządzaniu od podstaw bazy szkoleniowej. Za należyte wykonanie tych zadań był wyróżniany przez szefa Wojsk Inżynieryjnych MON i dowódcę WOW.
W ostatnich dwóch latach swej służby wojskowej był zastępcą komendanta Wydziału Inżynierii Lądowej WAT ds. liniowych.

W 1973 roku, ze względu na stan zdrowia został zwolniony z zawodowej służby wojskowej. Pracował nadal w Wyższej Szkole Pożarnictwa, początkowo jako nauczyciel akademicki, a następnie szef Katedry Ratownictwa Technicznego. Tam obok dydaktyki zajmował się pracą naukowo-badawczą, którą sfinalizował doktoratem.

Zdolny oficer, odważny w prezentowaniu swych poglądów, kontaktowy, miły.

Odznaczony: OOP V kl, ZKZ, medal "Za Rozminowanie Kraju" i innymi.

ppłk mgr inż., ur. w 1931 roku w Dubnie na Wołyniu.

W 1952 roku zgłosił się do służby wojskowej i rozpoczął ją w 20 pułku moździerzy w POW. Po roku przeniósł się do OSWI, którą ukończył w 1956 roku jako prymus. Przebieg jego dalszej służby wojskowej był następujący: dca plsap w 2 BSap 1956-1958, słuchacz WAT 1958-1963, zca dcy 66 bsap 5DPanc ds. tech. 1963-1966, zca dcy 6 ppont. ds. techn i lin. 1966-1969, zca dcy 1 BSap ds. tech. 1969-1972, knt OSPiOMI 1972-1974, dca 1 BSap 1974-1977, dca PWJS ONZ 1977/1978, szef wydz.oper. KBOT 1978-1979, zca knta ds.tech 1979-1981, wicedyr.depart. w MgiE. 1981-1988, dyr. Biura Spr.Obr.Pań.Agencji Węgla Kam. 1988-1991.

Na podchorążówce był reprezentantem szkoły w koszykówce, Po promocji został skierowany na dowódcę plutonu saperów w 2 BSap, gdzie dał się poznać jako dobry i perspektywiczny oficer. Dowodząc plutonem uczestniczył również w oczyszczaniu Warszawy i jej okolic z przedmiotów wybuchowych oraz w akcjach powodziowych. W 1958 roku dostał się na studia w WAT w Katedrze Maszyn Inżynieryjnych. Po ich ukończeniu wykazał się dużym zaangażowaniem, talentem organizacyjnym i wysokimi kwalifikacjami na stanowisku zastępcy dowódcy ds. technicznych 66 bsap. 5 Dpanc. w Kostrzynie. W 1966 roku został wyznaczony na zastępcę dowódcy 6 ppont ds. technicznych w Głogowie, pułku formowanego od podstaw. Sprawnie i szybko przyjął sprzęt techniczny z innych jednostek - w okresie zimowym, zorganizował jego parkowanie, eksploatację i remont - w bardzo trudnych warunkach oraz rozpoczął budowę garaży typu SGS. Wykazał przy tym wiele energii, uporu i odporności na trudy. Po dwóch latach pracy na tym stanowisku, został wyznaczony na zastępcę dowódcy tegoż pułku ds. liniowych, na którym udowodnił, że jest również dobrym szkoleniowcem, uniwersalnym oficerem. Z powodzeniem pracował następnie w 1 BSap, jako zastępca dowódcy ds. technicznych.
Stamtąd skierowano go na stanowisko komendanta OSPiOMI w Ełku, gdzie włożył dużo inicjatywy i energii w rozwój bazy do szkolenia technicznego i uporządkowanie ośrodka.
W 1973 roku ukończył Kurs Taktyczny Wojsk Inż. w WAI w ZSRR. W 1974 roku wrócił do 1 BSap, tym razem na stanowisko dowódcy, gdzie okazał się sprawnym organizatorem działalności jednostki. Rozbudowywał zaplecze garażowe i polową bazę szkoleniową, dbając jednocześnie o odpowiednią zdolność bojową brygady. Po ukończeniu w 1977 roku PSOS w ASG WP, został wyznaczony na dowódcę IX Zmiany PSJW ONZ na Bliskim Wschodzie. Po powrocie, bezpodstawnie oskarżono go o antyradzieckość i prozachodnie sympatie, za co został ukarany dyscyplinarnie. W 1990 roku został zrehabilitowany i oczyszczony z absurdalnych oskarżeń oraz pomówień.

Od 1978 roku znalazł się więc na "bocznym torze". Nie zrażony wyrządzoną mu krzywdą nadal dobrze pracował na wyznaczonych kolejnych stanowiskach. W 1981 roku przeszedł do pracy poza wojskiem, na stanowisko wicedyrektora Departamenty Spraw Obronnych w MGiE, a w 19888 roku po likwidacji tego resortu, został dyrektorem Biura spraw Obronnych Państwowej Agencji Węgla Kamiennego.

Zdolny, energiczny, bezpośredni, postawny. Pomimo że był wymagający, kadra i żołnierze lubili go. Zapalony myśliwy. Zwolniony ze służby wojskowej w 1991 roku, zgodnie z ustawą. Zamieszkał w Gliwicach, gdzie pracuje społecznie jako prezes koła terenowego Stowarzyszenia Kombatantów Misji Pokojowych ONZ.

Odznaczony: OOP IV i V kl., ZKZ, Medalem ONZ " W służbie Pokoju" i innymi.

płk, ur. w 1931 roku w Lidzie na Wileńszczyźnie.

W wojsku od 1949 roku, pełnił służbę na stanowiskach: pchor. OSI 1949-1952, dca plsap. 1952-1956, dca ksap. 1956-1964, pom.szefa szt. ds. MOB 51 bsap 18DP 1964-1969, szef sztabu 9bsap WOW 1969-1970, szef sztabu 1970-1971, zca ds. lin.knta OSPiOMI 1971-1973, knt OSSWI 1973-1979, knt WDW 1979-1991.

W szkole dobry podchorąży i sportowiec, uprawiał gimnastykę przyrządową i lekkoatletykę. Po promocji skierowano go do 51 bsap, gdzie jako dowódca plutonu i następnie kompanii saperów właściwie szkolił i wychowywał podwładnych, osiągał natym odcinku dobre wyniki. W latach 1954-1955 ze swym plutonem rozminowywał i oczyszczał tereny w województwach: podlaskim i warmińsko-mazurskim. W czasie przygotowania do kolejnego wysadzenia zebranych w głębokim dole pocisków, nastąpił niespodziewany wybuch, w wyniku którego został ranny, a saper znajdujący się w dole zginął na miejscu. Brał również udział w akcjach powodziowych i przeciwlodowych oraz w budowie i odbudowie mostów, w tym żelbetowego na Narwi o długości 140 m. Kierował także budową stanowisk rakietowych na Śląsku.
Sprawnie i skutecznie dowodził OSSWInż. jako komendant. Wiele inwencji i zaangażowania włożył w usprawnienie procesu szkoleniowo-wychowawczego i w rozbudowę technicznej oraz terenowej bazy szkoleniowej ośrodka. Podejmował wiele skutecznych działań, aby dobrze przygotowywać operatorów maszyn inżynieryjnych i elektryków dla wojsk. Wszelkie inspekcje i kontrole dobrze oceniały działalność ośrodka.
Na stanowisku komendanta WDW w Augustowie wykazał się dobrymi zdolnościami organizatorskimi, uczynnością i troską o wczasowiczów.

Oficer zaangażowany, pryncypialny i koleżeński. W 1991 roku został zwolniony z zawodowej służby wojskowej. Odznaczony: OOP V kl., ZKZ i wieloma medalami.

ppłk dypl. Tomasz Wilamowski-Knobelsdorf ur. W 1940 r. w Dawódgródku woj. Brześć.

W 1959 roku po ukończeniu Liceum Ogólnokształcącego w Słupsku wstąpił do wojska i pełnił służbę na stanowiskach: podchorąży Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych 1959-1962, następnie jako oficer związuje się z 8 batalionem saperów Marynarki Wojennej dowodząc plutonem szkolnym w latach 1962-1966, kompanią w latach 1966-1968. W latach 1968-1969 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy batalionu ds. liniowych. W 1969 roku skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1972 r..
Kolejno zajmował stanowiska: Szefa Sztabu 66 batalionu saperów 5 Dywizji Pancernej 1975-1976, dowódcy tegoż batalionu 1976-1979.
W latach 1979-1980 pełnił obowiązki Komendanta OSSWInż.
Następnie od 1981- 1986 pełnił obowiązki zastępcy dowódcy 5 Brygady Saperów do spraw liniowych i w roku 1986 na własną prośbę przeszedł w stan spoczynku.

Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz innymi odznaczeniami i medalami resortowymi.

źródło: broszura OSSWInż.

płk mgr inż., ur. w 1938 roku w Chaberkach w łomżyńskim.

W wojsku od 1956 roku, służył na stanowiskach: pchor. OSWI 1956-1959, d-ca plsap w 2 Bsap 1959-1962, słuchacz WAT 1962-1967, szef sztabu OSSWI 1967-1970, d-ca bmin 2 BSap 1970- 1973, dca 46 bsap 15 DZ 1973-1974, szef Wojsk Inż. KG UNEF 1974-1975, szef szt. 3ppont 1975-1980, komendant OSSWI 1980-1986, naczelnik miasta EŁK 1986-1988, komendant WKU Ełk 1990-1996.

Na zajmowanych stanowiskach wykazał się zaangażowaniem, uzdolnieniami dowódczymi i dobrymi kwalifikacjami specjalistycznymi. Niezależnie od wykonywania obowiązków służbowych, wykonywał również wiele innych zadań. W 1960 r. pełnił obowiązki dowódcy rozminowania Warszawy i osobiście brał udział w likwidacji wielu niebezpiecznych środków wybuchowych wykrytych na placach budów. W następnym roku kierował rozbudową stanowisk rakietowych pod Warszawa. Podczas akcji powodziowych jednym z najtrudniejszych zadań, które wykonywał w 1979 roku, była ochrona ropociągu nad Wisłą w rejonie Płocka. Pełnił również z powodzeniem służbę jako szef Wojsk Inżynieryjnych KG UNEF ONZ na bliskim Wschodzie w II i III zmianie (1974-1975).
Jako komendant OSSWI w Ełku dbał o dobre wyszkolenie elewów i operatorów maszyn inżynieryjnych oraz o doskonalenie bazy i procesu szkolenia.
W latach 1986-1988 był oddelegowany z wojska i pełnił ze zmiennym szczęściem bardzo trudną funkcję naczelnika miasta Ełk.

Swą służbę wojskową zakończył w 1996 roku na stanowisku komendanta WKU w tym mieście.
Odznaczony: ZKZ, SKZ i wieloma medalami.

płk mgr inż., ur w 1943 roku w Dolinach pow. Wyszków.

Do wojska wstąpił w 1961 roku i pełnił służbę na stanowiskach: pchor OSWI 1961-1964, dca plpont 1964-1965, dca plszkol 1966-1967, dca kpont 1968-1969 w 7ppont, słuchacz WAT 1969-1974, dca bpont 7 ppont 1974-1976, st.ofic. SWI MON 1976-1986, knt OSSWI 1986-1989,słuchacz PSOS w ASG 1990, zca szefa WI WOW 1990-1991, szef WIiOPCh KOW 1991-1996, zca szefa WI SG WP 19-1998.

Od początku służby wojskowej dał się poznać jako solidny , zdyscyplinowany, poważnie traktujący swoje obowiązki żołnierz. W latach 1964-1969 uczestniczył w akcjach powodziowych i podczas ochrony mostów przed spływającą krą w Dęblinie i Annopolu na Wiśle oraz w Nowym Mieście na Pilicy. Zdolny dowódca i sztabowiec, dobry organizator, na zajmowanych stanowiskach osiągał dobre wyniki.
Po objęciu obowiązków komendanta OSSWInż. w Ełku, włożył wiele inicjatywy i pracy w polepszenie warunków zakwaterowania oraz usprawnienie procesu szkolenia. W wyniku tych zabiegów, komisja ISZ w 1987 roku wysoko oceniła całokształt działalności ośrodka a MON wyróżnił go w rozkazie.
Po ukończeniu PSOS w ASG przez rok był zastępcą szefa Wojsk Inżynieryjnych WOW, po czym został skierowany do grupy organizacyjnej KOW jako przyszły szef Wojsk Inżynieryjnych i Obrony Przeciwchemicznej tego okręgu. Rzetelnie i i umiejętnie zabrał się za organizację szefostwa oraz opracowanie niezbędnych dokumentów planistyczno-organizacyjnych z rozległej problematyki inżynieryjnej i z zakresu obrony przeciwchemicznej w okręgu. W drodze eksperymentu w KOW połączono bowiem te dwa rodzaje wojsk. Sprawnie i skutecznie kierował podległymi sobie wojskami oraz zabezpieczeniem inżynieryjnym i obroną przeciwchemiczną na terenie okręgu. Potwierdził swe walory i kwalifikacje na stanowisku zastępcy szefa Wojsk Inżynieryjnych DWLąd.

Dobry fachowiec, odpowiedzialny, zaangażowany, sympatyczny oficer. W 19oku odszedł do rezerwy, aktywnie włączył się do pracy w kole ZBŻZiOR WP przy SWInż. DWLąd. Na I Kongresie Stowarzyszenia Saperów Polskich w 2000 r. został wybrany wiceprezesem Zarządu Głównego tego stowarzyszenia.
Odznaczony: OOP V kl., ZKZ, SKZ i wieloma medalami.

ppłk dypl.

W 1969 r. wstąpił do wojsk i pełnił służbę na stanowiskach: podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych 1969-1973, następnie jako oficer związuje się z 7 Pułkiem Pontonowym w Dęblinie, dowodząc plutonem szkolnym kompanii obsług kutrów i silników zaburtowych 1973-1975, kompanią pontonową batalionu pontonowego 1975-1979. W latach 1979-1982 pełnił obowiązki starszego oficera operacyjnego. W 1983 r. skierowany na studia do Akademii Sztabu Generalnego, którą ukończył w 1986 roku. Kolejno zajmuje stanowiska: zastępcy komendanta d/s liniowych 60 Ośrodka Szkolno-Remontowego Wojsk Inżynieryjnych w Dęblinie 1986-1988, zastępcy dowódcy d/s liniowych 2 Warszawskiej Brygady Saperów w Kazuniu 1988-1990.
W latach 1990-1991 pełnił obowiązki komendanta Ośrodka Szkolenia Specjalistów Wojsk Inżynieryjnych i w 1992 roku ze względu na stan zdrowia przechodzi w stan spoczynku.

Odznaczony: Złotym Krzyżem Zasługi i innymi odznaczeniami.

źródło:broszura OSSWInż.

płk dypl. inż., ur.1951 roku w Sandomierzu.

W wojsku od 1972 roku, służył na stanowiskach: pchor. WSOWI 1972-1976, dca plut, dca komp, szef sztabu bat. w 1 BSap. 1976-1983, słuchacz ASG 1983-1986, dca bid w 1BSap 1986-1987, dca 21bsap 10 Dpanc. 1987-1991, knt OSSWI 1991-2000.

Po ukończeniu w 1972 roku Technikum Budowlanego w Sandomierzu ochotniczo wstąpił do WSOWI. Po promocji został skierowany do służby w 1 BSap. W Brzegu, w której dał się poznać jako bardzo dobry dowódca pododdziałów. Batalion inżynieryjno-drogowy, którym dowodził po ukończeniu studiów w ASG, zajął I miejsce w brygadzie. Na stanowisku dowódcy 21 bsap. w Brzegu osiągał dobre wyniki w całokształcie jego działalności. W 1989 roku batalion ten był najlepszy w SOW w grupie dywizyjnych batalionów saperów. W okresie pracy w garnizonie Brzeg wielokrotnie uczestniczył w akcjach powodziowych na Odrze, zwłaszcza na odcinku od Opola do Wrocławia.
Sprawnie kierował OSSWI w Ełku, dbał o stały jego rozwój i o dobre szkolenie operatorów maszyn inżynieryjnych i elektryków na potrzeby Sił Zbrojnych RP. W 1997 roku ośrodek ten został wyróżniony w rozkazie dowódcy WOW, a w 1998 roku zdobył zaszczytne miano "Mistrza Gospodarności".
Stale dokształcał się indywidualnie i na kursach. Odbył przeszkolenie na WKDO w 1979 roku oraz ukończył kursy języka angielskiego I stopnia w 1997 roku i II stopnia w 1999 roku. Swymi doświadczeniami i przemyśleniami dzielił się wielokrotnie w PWL.

Ambitny i zaangażowany oficer, sprawny w działaniu, sympatyczny, uczynny. Zajmuje się myślistwem, turystyką i działką, pasjonuje go historia wojskowości.

Niestety przypadło mu przykre zadanie. W ramach restrukturyzacji SZ RP musiał bowiem w 2000 roku rozformować OSSWI w Ełku, który przeniesiono do Brzegu i włączono do Centrum Szkolenia Inżynierii Wojskowej, funkcjonującym w strukturze WSO im. T. Kościuszki.
Po rozformowaniu ośrodka przeszedł na stanowisko zastępcy dowódcy 2 BSap.

Dotychczas odznaczony: SKZ, ZM ZZdOK i wieloma innymi.