płk, ur. w 1895 roku w Luboszewy pow. Brzeziny w kieleckim.

Uczestnik I wojny światowej i walk z bolszewikami; komendant Centrum Wyszkolenia Saperów; szef saperów MSWojsk.; komendant Szkoły Podchorążych Inżynierii i następnie Wyższej Szkoły Inżynierii; szef saperów w sztabie Naczelnego Wodza w Anglii; kawaler Orderu Virtuti Militari.

W latach 1907-1914 ukończył 8 klas gimnazjum w Warszawie. W następnym roku rozpoczął służbę wojskowa w Aleksandrowskiej Szkole Inżynierii w Kijowie. Po jej ukończeniu w 1916 roku jako oficer służył w 4 bsap armii rosyjskiej do grudnia 1917 roku, a następnie w 1 baonie pontonowym 1 Korpusu Polskiego. W jego składzie brał udział w walkach z bolszewikami. W 1918 roku należał do POW, wcześniej działał w organizacji niepodległościowej "Zarzewie". Do służby w WP wstąpił w listopadzie 1918 roku, którą rozpoczął na stanowisku dowódcy plutonu i następnie został dowódcą kompanii pontonowej w 1 pinz. Jako dowódca grupy pontonowej w składzie 3 DP Legionów brał udział w walkach o Lwów i Małopolskę Wschodnią. Następnie został skierowany na kierunek północno - wschodni, gdzie za szybkie zbudowanie mostów na Świsloczy i Niemnie - co stanowiło o rozmiarach zwycięstwa armii polskiej - został odznaczony Orderem Virtuti Militari. Po wojnie, w 1921 roku ukończył kurs uzupełniający oficerów sztabu, po czym przez trzy lata był dowódcą 3 baonu 2 Pułku Saperów Kaniowskich i do 1927 roku zastępcą dowódcy tegoż pułku. Następnie przez dwa lata był komendantem CWSap. w Modlinie.  W 1929 roku ukończył, z oceną bardzo dobrą kurs dla oficerów sztabu saperów w WSWoj. i do 1934 był szefem saperów przy II wiceministrze spraw wojskowych. Faktycznie, w owym czasie, było to najwyższe stanowisko w wojskach saperskich. Odchodząc z niego, 5 grudnia 1934 roku otrzymał podziękowanie od I wiceministra spraw wojskowych gen. bryg. Kasprzyckiego - za podniesienie poziomu wyszkolenia wojsk saperskich oraz sprawne kierowanie nimi podczas powodzi oraz odbudowy mostów, dróg i regulacji rzek. W uznaniu zasług i z uwagi na odpowiednie predyspozycje został wyznaczony na komendanta Szkoły Podchorążych Inżynierii. W 1936 roku objął stanowisko komendanta Wyższej Szkoły Inżynierii w Warszawie. W opinii o nim napisano m.in.: wzorowy, wybitny oficer. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji, gdzie został komendantem polskiego Centrum Wyszkolenia Saperów przy 6 psap (francuskim) w Angres. Następnie przedostał się do Wielkiej Brytanii i tam był dowódcą saperów w sztabie naczelnego wodza. Po zakończeniu wojny i zwolnieniu z wojska przebywał w Anglii.

Zmarł 3 stycznia 1959 roku w Londynie.

Odznaczony: OVM V kl., Orderem Polonia Restituta, KW, ZKZ, KN i innymi.