mjr, ur. w 1894 roku w Warszawie.

Żołnierz armii carskiej; uczestnik I wojny światowej i I powstania śląskiego oraz obrony Warszawy w 1920 roku; brał udział w wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku; uzdolniony oficer, specjalista w zakresie prac minerskich.

W młodości ukończył szkolę ludową, a następnie prywatną Szkolę Ogólnokształcącą przy Zarządzie Drogi Żelaznej Warszawsko-Wiedeńskiej. Po zdaniu matury, w 1911 roku wstąpił do szkoły Mechaniczno-Technicznej Wawelberga i Rotwanda. Od najmłodszych lat brał udział w ruchu niepodległościowym, a od 1912 roku w Drużynach Strzeleckich.

Po wybuchu I wojny światowej, w 1915 roku został powołany do służby w armii rosyjskiej. Służył jako starszy technik w Grupie Inżynieryjnej 2 Korpusu. Kierował pracami technicznymi przy naprawie maszyn i elektrowni. Następnie otrzymał nominację na oficera. Wiosną 1918 roku dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w niej do jesieni, po czym wrócił do kraju. W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Przez rok służył jako młodszy oficer i dowódca kompanii saperów. Na tym stanowisku brał udział w I powstaniu śląskim. We wrześniu 1919 roku został skierowany do KOSS w Warszawie, w którym był instruktorem szkolenia technicznego oraz dowódcą plutonu szkolnego. Ze szkoły, wraz z calą kompanią, został skierowany do wykonywania robót fortyfikacyjnych na linii obrony stolicy, gdzie pracowali od 27 lipca do końca sierpnia 1920 roku.

Po powrocie z frontu był dowódcą kompanii szkolnej i wykładowcą w Szkole Podchorążych Saperów (1920-1923), a następnie w Oficerskiej Szkole Inżynierii (1923-1926). Od 1926 roku zajmował stanowiska techniczne w Centralnym Zakładzie Zaopatrzenia Saperskiego, a następnie w Biurze Technicznym Instytutu Badań Inżynieryjnych. Oficer o głębokiej wiedzy technicznej, dobry organizator i inicjator wielu usprawnień organizacyjnych, w tym rozbudowy technicznej bazy doświadczalnej. Autor szeregu instrukcji saperskich, w tym instrukcji minerskiej i budowy zapór. Był specjalistą w dziedzinie prac minerskich.

W latach 1935-1939 był oficerem sztabu gen. Bortnowskiego, w którym planował i kierował pracami przy fortyfikacji Pomorza. Podczas kampanii wrześniowej, jako dowódca 15 bsap 15 DP wchodzącej w skład armii "Pomorze", brał udział w jej działaniach bojowych. Z dowodzonego przez niego batalionu, ppor. Juchman przygotował i wysadził most kolejowy na Wiśle w Tczewie.

Po wojnie przebywał w kraju. Zmarł w 1962 roku.

Odznaczony: KW, KN, SKZ, Śląskim KW i wieloma innymi.