płk, ur. w 1897 roku w Żabnie pow. Dąbrowa Tarnowska.

Podczas I wojny światowej - w armii austriackiej; w czasie walk z bolszewikami w 4 DStrzel. gen. Żeligowskiego; po wojnie - wieloletni dowódca kompanii saperów i pododdziałów szkolnych, dowódca 6 bsap; w kampanii wrześniowej - dowódca saperów w GO gen. Kleeberga, niewola w oflagu; nie przyjęty do WP po II wojnie światowej.

W 1915 roku ukończył 7-klasowa szkołę realną w Tarnowie i powołany został do służby wojskowej, która rozpoczął w polskim 9 pułku armii austriackiej na froncie wołyńskim. Tam był dwukrotnie ranny. W 1916 roku ukończył kurs oficerski i został skierowany na front włoski do 57 pp, w składzie którego brał udział w walkach. Początkowo był sekcyjnym pionierów, a następnie dowódcą odcinka miotaczy min, w stopniu chorążego. Jesienią 1917 roku dostał się do niewoli włoskiej. W listopadzie 1918 roku, jako ochotnik, wstąpił do Armii gen. Hallera we Włoszech, z którą przeszedł do Francji. Po powrocie do kraju, w latach 1919-1920, brał udział w walkach jako dowódca kolumny pontonowej w 13 bsap 4 DStrzel. gen. Żeligowskiego. W 1921 roku był dowódcą kompanii w baonie zaopatrzenia saperów, w stopniu porucznika.

Po wojnie, od 1922 roku służył na stanowisku dowódcy kompanii saperów w 3 psap, a następnie od 1926 roku w 5 psap. W latach 1927-1929 był szefem referatu w Departamencie Inżynierii i Saperów, a następnie przez dwa lata pracował w CWSap. - na stanowisku dowódcy kompanii szkolnej. W 1931 roku został wykładowcą w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernej, a w 1934 roku - oficerem sztabu ds. wyszkolenia w 7 bsap, w którym po roku wyznaczono go na zastępcę dowódcy batalionu. Pod koniec 1935 roku został dowódca baonu w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów w Modlinie. W latach 1936-1939 był dowódcą 6 bsap w Brześciu. W okresie tym zasłużył na opinie: zdolny, wzorowy oficer, doskonały fachowiec i dowódca. W kampanii wrześniowej brał udział jako dowódca saperów w GO "Polesie" gen. Kleeberga, z którą po kapitulacji dostał się do niewoli niemieckiej. W obozach jenieckich był organizatorem ucieczek oraz współredaktorem pisma obozowego. Po wyzwoleniu zorganizował z polskich jeńców oddział wojskowy, którego jednak nie uznali alianci. Od czerwca 1945 roku był zastępcą nowo sformowanego 20 bsap w Anglii. W 1946 roku, po powrocie do kraju, zgłosił się do służby wojskowej, ale go nie przyjęto. Pracował w przedsiębiorstwach budowlanych. Znał język czeski, niemiecki, włoski i francuski. Zmarł 11 marca 1971 roku.

Odznaczony: KW, ZKZ i wieloma innymi.